در این نشست ادبی فاطمه قرایی سرپرست اداره فرهنگ و ارشاد، با اشاره به نامگذاری ۲۵ و ۲۸ اردیبهشت ماه در تقویم ملی ایران به نام حکیم ابوالقاسم فردوسی و حکیم عمر خیام گفت : برگزاری این برنامه ها نه تنها ادای احترام به بزرگان شعر فارسی است، بلکه فرصتی برای تقویت پیوند نسل جوان با میراث ادبی و تمدنی ایران محسوب می شود.
او، ضمن اشاره به جایگاه و مقام فردوسی گفت این شاعر بزرگ جهانی پرچم زبان فارسی را در دنیا به اهتزاز درآورده و در ادبیات دنیا بازتاب های گسترده ای داشته است.
قرایی با اشاره به نقش زبان پارسی در وحدت ملی و جلوگیری از تفرقه و پراکندگی سیاسی در ایران، زبان فارسی را عامل وحدت ایرانیان از گذشته تا به امروز دانست و بر حفظ و اندیشیدن به این میراث ارزشمند تاکید کرد.
استاد سید احمد موسوی مقدم مسؤل انجمن برخوان سعدی حکیم فردوسی را احیا کنندهٔ زبان فارسی دانستند و به تبیین ویژگی‌های بارز واژه های خداوند، جان، خرد، عقل ، اندیشه و ارتباط این مفاهیم با دانش و دین در شاهکار حماسی حکیم ابوالقاسم فردوسی پرداختند و بیان کردند که این شاعر بزرگ، راه رستگاری ایرانیان را در دین و دانش یافته است که با خردورزی برای دور شدن از تیرگی ها، مخاطب خود را به گوش سپاری به گفتار همچون آب پیغمبر و گرویدن به مرام و مسلک أمیرالمومنین علی ع دعوت می کند.
حکیم فردوسی توانایی را در دانایی می داند و بر این باور است که با دانش، دل پیر، جوان می شود.
وی ادامه داد که فردوسی ایرانیان را با دعوت به خردورزی و دین ورزی به جنگ با دشمنان خود فرا می خواند.
ایشان گفت: داستان های ایران دوستانهٔ اساطیری، پهلوانی و تاریخی شاهنامه از یک طرف و بخش عمدهٔ تعالیم انسانی و اخلاقی از طرف دیگر، اندیشه ناب و حکیمانه فردوسی را به ما می نمایاند.
فردوسی به ما می گوید که شاهنامه را دروغ و افسانه محض ندانیم به یکسان رَوِشنِ زمانه مدان/ ازو هر چه اندر خورد با خرد/ دگر بر ره رمز و معنی برد. لذا ذکر بعضی از واژه ها در شاهنامه نیاز به رمزگشایی دارد.
محمدجواد نصیرزاده شاعر آیینی از گرایش فردوسی به معتزله و عقل گرایی سخن گفت.
ولی علی نسب مسئول انجمن داستان نویسی نسیم صبا، با اشاره به زندگینامه حکیم عمر خیام به هم سویی فکری خیام و حافظ و فلسفه و جهان بینی این دو بزرگ در سه مقوله جهان، انسان وفراسوی جهان به استناد غزلیات حافظ و رباعیات خیام پرداختند.
- نویسنده : مریم توانا
