احیای بافت تاریخی روستای گردشگری کندازی مرودشت با اعتبار بیش از یک میلیارد تومان
احیای بافت تاریخی روستای گردشگری کندازی مرودشت با اعتبار بیش از یک میلیارد تومان
سرپرست اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان فارس از پایان پروژه احیا و بازسازی جداره‌های بافت تاریخی روستای کندازی در شهرستان مرودشت خبر داد.

محسن ضیایی گفت: این طرح با اعتباری بالغ بر یک میلیارد و ۹۹ میلیون تومان به همت این اداره کل به انجام رسیده است.

سرپرست اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان فارس، گفت: حفظ بافت سنتی و قدیمی، جاذبه‌های طبیعی و موقعیت جغرافیایی منحصر به فرد، از مهم‌ترین عوامل ظرفیت روستای کندازی در بخش گردشگری به شمار ‌می‌روند.

ضیایی، گفت: با توجه به ارزش بالای بافت تاریخی این روستا، پروژه احیا، بازسازی و مرمت جداره‌های باارزش آن با هدف حفظ و ارتقای جاذبه‌های فرهنگی و تاریخی اجرا شد.

او، گفت: حفظ و احیای این بافت تاریخی علاوه بر ایجاد اشتغال و رونق اقتصادی، زمینه‌ساز جذب گردشگران داخلی و خارجی به منطقه خواهد شد و در توسعه پایدار گردشگری استان نقش مهمی ایفا می‌کند.

روستای کندازی یکی از روستا‌های هدف گردشگری استان فارس است که در بخش درودزن شهرستان مرودشت واقع شده و در فاصله ۹۵ کیلومتری شیراز قرار دارد.

این روستا در نزدیکی تفرجگاه مشهور «تیره باغ» یا «چهل چشمه» واقع شده است که خود از جاذبه‌های طبیعی مهم منطقه به شمار می‌رود.

ویژگی‌های معماری روستا شامل خانه‌هایی با مصالح سنتی از قبیل خشت، چوب، گل و سنگ است که در دشت کوچک و کوهستانی کندازی ساخته شده‌اند.

کوچه‌های شیب‌دار و طاق‌پوشانده، سقف‌ها و تیر‌های چوبی، دیوار‌های خشتی و سنگی و پشت‌بام‌های اندود شده با کاه‌گل، جلوه‌ای ویژه به این بافت تاریخی بخشیده‌اند و نمونه‌ای بارز از پیوند هنر معماری و طبیعت محسوب می‌شوند.

این طرح به منظور برنامه‌های توسعه گردشگری و حفاظت از میراث فرهنگی استان فارس به انجام رسیده و‌ انتظار می رود که بتواند نقش مهمی در معرفی ظرفیت‌های فرهنگی و طبیعی استان ایفا کند.

کشف «کوچکترین» سنگ نوشته باستانی در ایران

ابوالحسن اتابکی، پژوهشگر تاریخ گفت: کوچکترین سنگ نوشته باستانی مربوط به اواخر دوره ساسانی به قدمت ۱۶۰۰ سال ، در مرودشت استان فارس کشف شد.

این سنگ نوشته شگفت انگیز به اندازه تقریبی یک قوطی کبریت نگاشته شده است.

نجمه ابراهیمی دیگر پژوهشگر تاریخی گفت: این کتیبه در ۹ سطر به خط پهلوی کتابی و فارسی میانه کتابت شده که دو سطر نخست آن بوسیله رسوبات صخره‌ای پوشیده شده است.

ابراهیمی، گفت: این سنگ نوشته را یکی از اهالی شهر استخر به نگارش در آورده که شامل یک «متن دینی» با محتوای اعمال نیک (کرفه) و گناه (winah) و همچنین ویژگی‌های کرفه بزرگ در مذهب دوره ساسانی و از سوی دکتر اتابکی مورد خوانش و مطالعه قرار گرفت که بزودی در نشریات علمی به چاپ می رسد.

او، گفت: سنجش کرفه (ثواب) و گناه به دلیل باور به دنیای پس از مرگ و جاودانگی روان، همواره در طول دوره ساسانی و در سنگ نوشته‌ها و متون مذهبی پس از آن مورد توجه قرار گرفته است.

این مقام مسئول، گفت: به همین دلیل در سنگ نوشته‌های «کرتیر»، موبد اوایل دوره ساسانی و کتاب‌های دینی زرتشتی، چون «بندهش»، «وندیداد»، «ارداویراف نامه»، «روایت داراب هرمزدیار»، «مینوی خرد»، «دادستان دینی»، «شایست ناشایست»، «روایت امید اشو وهیشتان»، «مادیان هزار دادستان»، «صدر نثر»، «دینکرد» و بسیاری از متون دیگر به تفسیر درباره این موضوع سخن روا داشته شده و برآیند آن چنین است که روان پارسایان و پرهیزکاران دارای کرفه (اعمال نیک) در بهشت پاداش می‌یابند و روان گناهکاران در دوزخ برای پاک شدن گناهشان، پادفره (کیفر) می‌بینند.

  • نویسنده : مریم توانا