«کایه» کهن‌ترین سرپوش سنتی نوزاد در جنوب کشور، این روز‌ها با دستان هنرمند «زهرا کهنسال» بانوی گراشی که بیش از ۴۰ سال از عمر خود را وقف این هنر کرده، دوباره احیا شده است.
او می‌گوید: کایه‌دوزی بخشی از فرهنگ و هویت ماست و امروز علاوه بر کاربردی بودن، به اشتغال بانوان نیز کمک می‌کند. کایه‌ها همچنان در شهر‌های جنوبی، به‌ویژه در فصول سرد و گرم، برای محافظت از نوزادان در برابر سرما، گرما و حشرات کاربرد دارند.
«جباری» محقق و کارشناس تاریخ گراش نیز با اشاره به قدمت این هنر سنتی گفت: براساس مستندات موجود، پیشینه کایه‌دوزی به حدود ۱۰۰ تا ۲۰۰ سال پیش بازمی‌گردد.
وی افزود: در گراش دو نوع کایه تولید می‌شود؛ کایه‌های «چله‌ای» مخصوص نوزادان که ساده‌تر و با تزئینات کمتر و نوع دیگری برای کودکان ۷ تا ۸ ساله با تزئینات بیشتر است.
این محقق و کارشناس تاریخ گراش با تأکید بر تنوع این هنر بیان کرد: بسته به سن نوزاد، نوع تزئینات، حاشیه‌دوزی‌ها و نحوه چیدمان سوزن‌دوزی‌ها روی کایه متفاوت است.
کایه‌دوزی نه‌تنها هنر دست، که روایت‌گر فرهنگ و هویت مردمانی است که در گذر زمان، سنت‌ها را با زندگی امروز گره زده‌اند.
- نویسنده : مریم توانا
