رسالت دانایی و فریضۀ آینده‌پژوهی، از والاترین شئون نهادهایی است که دانش را سرلوحۀ هویت خویش قرار داده‌اند. این نهادها با باور به محوریت خرد و ارج‌گذاری به کنشگران اندیشه‌ورز، آینده‌ای بالنده و باثبات برای مخاطبان خود ترسیم می‌کنند. چنین نگاه بلندمدتی، از افق بصیرت و هوشمندی متخصصان متعهد عرصۀ روابط عمومی نشأت می‌گیرد؛ آنان که با نگاهی نظام‌مند، اندیشه‌ورزی علمی را به کنش‌های مؤثر بدل می‌کنند. به‌عبارتی دیگر، روابط عمومی، مولود ایمان به گفت‌وگو و اتحاد است که با تعالی انسان، به شکوفایی سازمان می‌رسد.
در عصر حاضر که عصر تحول دیجیتال و گسترش ارتباطات انسانی است، دانشگاه‌ها تنها نهادهای علمی و آموزشی نیستند؛ بلکه به‌عنوان بازیگران کلیدی توسعۀ پایدار، مسئولیت‌های جدیدی بر دوش دارند. این مسئولیت‌ها که در قالب مأموریت سوم و چهارم دانشگاه تعریف می‌شوند، بر مواجهۀ مسئولانه با جامعه و نقش اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و محیط‌زیستی دانشگاه‌ها تأکید دارند. تحقق این مأموریت، بدون پیوند مؤثر دانشگاه با جامعه ممکن نیست و این پیوند، بیش‌از هر بخش دیگری، وابسته به روابط عمومی دانشگاه است.
براین اساس، روابط‌عمومی در نظام آموزش عالی، فقط یک بخش اداری یا اطلاع‌رسانی نیست؛ بلکه یک نهاد استراتژیک برای مدیریت ارتباطات، اعتمادسازی، تثبیت اعتبار و مشارکت اجتماعی است. هرچه جایگاه و توانمندی این واحد تقویت شود، عملکرد کلی دانشگاه در تمام حوزه‌ها ارتقا خواهد یافت. بنابراین، هدف‌گذاری و تمرکزگرایی در حوزه‌ی روابط عمومی ضروری است.
باری دیگر، از همکاران ارجمندم در مجموعۀ روابط‌عمومی دانشگاه شیراز به‌پاس زحمات شبانه‌روزی ایشان صمیمانه قدردانی می‌کنم و فروتنانه، خود و دیگر دست‌اندرکاران را به ترفیع جایگاه، تأمین ابزار نقش‌آفرینی، اتکا به مشاورت‌های خیرخواهانۀ اصحاب صدیق روابط عمومی توصیه می‌کنم.
دکتر علیرضا افشاری‌فر
سرپرست دانشگاه شیراز
- نویسنده : مریم توانا
