در این یادمان هنری که به پاسداشت یک عمر فعالیت و هنرنمایی «محمد امین مزارعی» هنرمند درگذشته، شاعر و بازیگر شهر و دیارمان شیراز اجرا شد؛ نوشته ای به قلم علی دادگر از فعالان فرهنگی هنری استان به شرح ذیل قرائت شد و به روح این درگذشته عرصه هنر تقدیم گردید: در تابستان ۷۸ بواسطه برادرم آرش که دوستی دیرینه با هنرمندان تئاتر شیراز داشت با امین مزارعی آشنا شدم و روزی مهمان او در منزلشان که در نزدیک خانه ما بود شدم . از همان شب به دو دلیل شیفته او بودم یک . جذبه حضور و حسن خلق و دو دیگر علاقه عمیق ایشان به دین و قوت طبع شاعرانگی و لطافت حضور او ،اینها سبب دوستی عمیق و ادامه رفاقتمان از آن ابتدا شد. همه دوستان امین مزارعی را محفل آرایی با طبع شیرین و کلام دلنشین می شناختند بعلت علایق مشترک من و او بعنوان هم مباحثه و هم درس از آنزمان تا پیش از وفاتش کتابهای مختلف عرفانی مثل کتابهای شیخ اشراق و شیخ کبری و کتابهای داروشناسی طب ایرانی را چند سال مباحثه و مرور می کردیم .
در هنرمندی ایشان آثاری وجود داشت که بی تردید منحصر بفرد او بود و این ویژگی ها را تنها در برخی افراد مشاهده می کنیم . او در خانواده ای روحانی متولد شد پدر او از نمایندگان مراجع نجف در آبادان و بوشهر بود و امین از کودکی در دامان پرمهر پدر و مادر پرورش یافت . امین توفیق این را داشت که از کتابخانه پر محتوای پدر از کودکی بهرمند باشد لذا او را در جمله معلومات صاحب فضل و نظر می دیدم. اما دست روزگار نوجوانی و جوانی او را با التهابات اجتماعی ابتدای انقلاب و خصوصا شروع جنگ تحمیلی همراه کرد ابتدا به تهران و بعد به شیراز نقل مکان کردند .
در سفری به تهران که همراه او بودم گوشه ای از آن مخاطرات و تاثیراتی که در زندگیش گذاشت آشنا شدم . چه بسا اگر امین در شرایط دیگری اجتماعی بود قطعا با آنهمه استعداد و توانی ادبی و هنری به شهرت ملی و فرای مرزهای ما هم می رسید. در همکاری نمایشی با وی در تعدادی تئاتر به یقین خوش محضری او و استعداد بدن و فرم بازیگرییش و خصوصا اخلاقیاتش به شکل جذابی قواعدی را به بیننده انتقال می داد که ناخودآگاه شیفته او می شدی . او در در رفتار و کردار الگویی بارز از منش توصیه شده اهل بیت بود .
امین با لطف خدادادی و درک برخی شئوون سرنوشت افراد برای برخی دوستانش لحظات ناب و خاطره انگیز از خواندن فنجان های خالی قهوه شان ایجاد میکرد که همواره نامش را سرگرمی مینامید تا کسی تصور خارق عادت از وی نکند . . امین مزارعی روح لطیف و طبع دلکش خاص خود را داشت . و بواسطه برخی ویژگی ها و کمالات خاصکه بمدد ژنوم از پدر به ارس برده بود و گاهی فقط برخی دوستان از آن مطلع بودند در گروههای فرهنگی و هنری با کلام نافذ خاطره جذاب و همکاری به یاد ماندنی برای سایرین ایجاد می کرد. امین مزارعی بعد از بیش از پانزده سال فعالیت در عرصه نمایش و فعالیت صحنه ای از سال ۷۶ با حضور در عرصه تحقیق و شعر اشعار و تحقیقات جالب توجهی از خود بر جای گذاشت که امیدوارم دوستان و خانواده این عزیز از دست رفته به چاپ و انتشار آن همت گمارند .
یاد و خاطره امین مزارعی تا مدتها در میان هنرمندان نمایش شیراز باقی خواهد ماند و امیدوارم خداوند روح بلند و ملکوتی این هنرمند را با اولیا الله محشور نماید و تئاتر شیراز و فارس همواره به وجود هنرمندانی همچون امین مزارعی موفق و پاینده باشد . ویژگی های بارز این هنرمند حسن خلق و تقوا و کار بلدی در عرصه نمایش صحنه ای .
او در جمع هنرمندان تئاتر مانند گوهری پر بها سبب فخر و تعالی گروههای نمایش میشد . روحش شاد..«علی دادگر»
«پناه هم باشیم» نیز مطلبی هنرمندانه بود که به قلم نوید جعفری، هنرمند عرصه نویسندگی، کارگردانی و بازیگری هنرهای نمایشی تقدیم حاضران شد:
آمدیم عیادت امین مزارعی ، با اردلان و مهری و علیرضا حالش بهتر بود، دستم را محکم فشرد و لبخند روی لبش بود هرچند اندوه در چشمهایش بود. وقت خداحافظی در راهرو بیمارستان امید را دیدیم مادرش بستری بود و در کما، دلمان برای بغض امید آتش گرفت همان شب خبر رسید پدر حسین در همان بیمارستان از دنیا رفته است.
غم حسین همه جانمان را گرفت. جمعه صبح رفتیم بدرقه بابای حسین ، یکشنبه رفتیم بدرقه مادر امید و حالا باید بیاییم برای خداحافظی ابدی با تو ، رفیق همیشگی. خبر رفتن تو بدجوری آتشم زد، که چقدر مظلوم و تنها بودی.
چرا این ماه آخر سال باید اینچنین غم آلود باشد و چرا این غم ها را پایانی نیست؟ می گویند ما ایرانی ها ناخودآگاه وقتی کسی را از دست میدهیم به او تجسمی قدسی از خوبی و پاکی میدهیم اما در مورد امین واقعا چنین نبود که او تجسم خوبی مطلق بود، اینقدر خوب که در همه این ۲۰ و چند سال دوستی ندیدم پشت سر کسی حرفی بزند ، دل کسی را بشکند، در بدترین شرایط لبخند روی لبش بود. از زمانی که خبر فوتش منتشر شد شاهد گریه ها و اندوه ناتمام بچه های تئاتری هستم که بسیاری حتی سالهاست کار نمی کنند اما در هر تماس تلفنی اشک می‌ریختند و زار می‌زدند که او جز خوبی خاطره دیگری نداشت.
از صبح فکر میکردم کی وکجا آشنا شدیم و تازه یادم آمد از «پشت دیوارها» بود سال ۷۵ بود یا ۷۶ ؟
همیشه بود و لطفش تمامی نداشت، مثل وقتی قبول کرد در «سایه های سرگردانی» بازی کند که جزو تجربه های نخست کارگردانی من ۲۲ ساله بود یا در «بازخوانی یک پرونده مجهول» کنار من و زاوش تقوایی. در همه این سالها در تمام نمایش های گروه تئاتر پویا امین مزارعی پای ثابت همدلی و همکاری بود. چه در تعزیه های همانند رندان تشنه لب ، اشک زمین ، ای قصه بهشت و سه روایت عاشقانه از عشق که در نقش امام پوش شبیه پوش سیدالشهدا بود و حضورش و آرامش بیان و صدایش فضایی غریب به تعزیه های گروه پویا می‌داد.
چه زمانی که در قامت بازیگر در تئاترهای مدرن روی صحنه میدرخشید. همانگونه که در «پشت دیوارها»، «سزار دلقکی که نمی‌میرد»، «بازخوانی یک پرونده مجهول» و …
امین مزارعی خاطره سبزی است از هنرمند با اخلاق آنقدر که در همه این سالها الگوی همه ما بود و ما با همه تلاش باز به گرد پایش نرسیدیم. حالا که امین در میان ما نیست تنها لبخند و حال مهربان او در یادم هست و به این فکر می کنم چقدر خوب است همانند امین پناه باشیم.
یاد همه باهم بودنهااز همان نوجوانی تا امروز ، همه شب بیداری ها در باغ کنار آتش، حرف ها و شعرها و نمایشها ، همه قهوه ترک خوردن ها و همه امیدی که پشت حرفهایت بود، همه خنده های سرمست و … از صبح در ذهنم مرور میشود و انگار این حال بد است که همیشه ته ندارد.
میگفتی نمی خوای یه شعر تازه برام بخونی؟
چقدر شعرهای خودت را لابه‌لای شعرهای سید علی صالحی که دوستش داشتی خواندیم. حالا صدای تو وقت خواندن «نشانی ها» و «عاشق شدن در دی ماه و مردن به وقت شهریور» در ذهنم تکرار میشود …. مردن به وقت اسفند … در همه این سالها دلگرمی تو شد مسیر برای نوشتن آن دست نوشته های شبیه شعرم و حالا چقدر دلم میخواهد این اشک ، این بغض لعنتی رهایم کند تا شعری برای خودت بنویسم رفیق …
آخرین نامه …
شبیه آخرین فنجان قهوه
نقش های به جا مانده از تو
هرگز از کناره های فنجان
پاک نمی‌شود
این خط عمر کف دستها
این خط قلب
مدام تیر میکشد
شبیه قلبی که
که میداند تو برای همیشه
رفته ای
زخم ها گاهی خوب میشود
دردها گاهی التیام پیدا می کند
جای خالی تو اما
تا ابد
تیر میکشد
زخم نبودنت
تا ابدیت
فقدان فراموشی رویاست
شبیه لبخند تو
که در کف این فنجان خالی
تا آخر دنیا
درد نبودنت را
فریاد می‌زند…
برای سید محمد امین مزارعی که حال خوش انسانیت و دوستی بود.
اطلاع رسانی موثر و مسئولانه نیاز اساسی هر جامعه‌ای است
حجت الله رضایی سرپرست معاونت سیاسی، امنیتی و اجتماعی استانداری فارس در جلسه شورای اطلاع رسانی فارس گفت: در عصر امروز که به عنوان عصر ارتباطات از آن یاد می شود، اطلاع رسانی موثر، صحیح و مسئولانه نیاز اساسی هر جامعه ای است.
معاون سیاسی امنیتی استاندار فارس در جلسه شورای اطلاع رسانی فارس در شیراز، با اشاره به نقش این شورا در شکل دهی به افکار عمومی و افزایش آگاهی جامعه افزود: این شورا می تواند با کمک به مدیریت صحیح اخبار و اطلاعات، به شفاف سازی، انسجام بخشی و ارتقای سطح آگاهی جامعه کمک کند.
وی ادامه داد: در عصر امروز نمی توان منکر نقش رسانه ها در اشکال مختلف آن در شکل دهی افکار عمومی، فرهنگ جوامع و حتی سبک زندگی افراد شد و در این میان رسانه‌های نوظهر و نوپدید با کاستن از قلمرو قدرت دولت‌ها، نظام ارزشی تمدن بشری را نیز به چالش کشیده‌اند.
او اظهار کرد: هرچند رسانه های نوظهور کمک کرده اند که افراد در کوتاه ترین زمان ممکن در جریان اخبار، رویدادها و اطلاعات قرار گیرند اما در این میان انتشار برخی اخبار کذب، جعلی و نادرست، خود تهدیدی علیه سلامت روان جامعه و شهروندان محسوب می شود که در چنین شرایطی مسئولیت متولیان امر که وظیفه آگاهی بخشی به شهروندان و ارتقای سواد رسانه ای جامعه را بر عهده دارند سنگین تر و حساس تر می شود.
میکروقدرت‌ها، کوچک اما تاثیرگذار
سرپرست معاونت سیاسی، امنیتی و اجتماعی استانداری فارس، با اشاره به تاثیرگذاری میکروقدرت ها در عرصه های مختلف در جوامع گفت: میکروقدرت ها در حقیقت قدرت‌های کوچک و نامحسوسی هستند که در ابعاد زندگی فردی و اجتماعی به شکل غیرمستقیم و تدریجی عمل می‌کنند و می‌توانند بر نگرش‌ها، تصمیم‌گیری‌ها و الگوهای رفتاری تاثیر بگذارند.
رضایی افزود: میکروقدرت ها در عرصه رسانه و شبکه‌های اجتماعی می‌توانند افکار عمومی را بدون اعمال یک قدرت آشکار، به جهتی خاص سوق داده و بر آن اثر بگذارند.
وی ادامه داد: امروز میکرو قدرت ها، رسانه های یک سویه را مقهور و مغلوب خویش کرده اند، چرا که عصر رسانه‌های دوسویه و تاثیرگذار است.
او اظهار کرد: موضوع دیگر اینکه در حالی که ما هنوز در موج سوم تمدن بشری یعنی موج فناوری اطلاعات به بلوغ نرسیده‌ایم در حال ورود به موج چهارم یعنی هوش مصنوعی هستیم و اگر زیرساخت‌های لازم برای ورود به این موج را فراهم نکنیم، قطعا مغلوب خواهیم شد.
در آخرین جلسه شورای اطلاع رسانی استان فارس در سال ۱۴۰۳ که با حضور استاندار فارس برگزار شد، پویا محسنی، فرزاد صدری، سبحان تقوی و محمدرضا طاهری با حکم استاندار فارس به عنوان اعضای حقیقی جدید این شورا معرفی و از اعضای حقیقی سابق این شورا تقدر شد.
معرفی چهار عضو حقیقی در جلسه شورای اطلاع رسانی استان
آخرین جلسه شورای اطلاع‌رسانی استان در سال جاری با حضور حسینعلی امیری استاندار فارس، حجت الله رضایی معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی استانداری و مهدی رنجبر مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان برگزار و ۴ عضو جدید حقیقی این شورا معرفی شدند.
در آخرین جلسه شورای اطلاع‌رسانی استان در سال ۱۴۰۳ که با حضور استاندار فارس برگزار شد،۴ عضو حقیقی جدید به شورا معرفی شدند.
آقایان پویا محسنی، فرزاد صدری، سبحان تقوی و محمدرضا طاهری به عنوان اعضای حقیقی جدید این شورا حکم خود را از دکتر امیری، استاندار فارس دریافت نمودند.
در این جلسه همچنین اعضای حقیقی سابق این شورا تکریم شدند و از ایشان تقدیر به عمل آمد.
- نویسنده : مریم توانا
