مشاورعالی رئیس دانشگاه در این جلسه گفت: در پی تجاوز رژیم صهیونیستی به ایران اسلامی، در وضعیت آماده باش به سر می بریم و دانشگاه علوم پزشکی شیراز نیز به عنوان معین چندین دانشگاه در جنوب کشور، وظیفه سنگینی بر عهده دارد.
کوروش عزیزی، بر حفظ آرامش در بین مردم تاکید کرد و از مجموعه دانشگاه خواست تا با آمادگی کامل نسبت به ارائه خدمات بیش از پیش تلاش کنند.
این مقام مسئول در دانشگاه علوم پزشکی شیراز همچنین وضعیت دارویی و تجهیزاتی در بیمارستان های استان را ارزیابی و اعلام کرد که تمامی مرخصی های روسا، مسئولان و مدیران مجموعه دانشگاه در استان لغو شده و همکاری کامل با شورای تامین شهرستان ها نیز الزامی است.
دکتر عزیزی با بیان اینکه بایستی باید با همکاری امور را پیش ببریم، خواستار حضور تمام وقت پزشکان و کادر درمان در شهرستان های استان شد و افزود: مردم نیاز به آرامش دارند و ما نیز باید در این راستا تلاش کنیم.
دکتر «امین نیاکان» معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی شیراز نیز ضمن تاکید مجدد بر آمادگی کامل بیمارستان ها و مراکز درمانی، افزود: تیم های واکنش سریع بیمارستان ها و اورژانس شهرستان ها در حالت آماده باش کامل باشند و در صورت نیاز به رفع چالش های احتمالی، با ستاد دانشگاه هماهنگی های لازم انجام شود.
معاون بهداشت دانشگاه علوم پزشکی شیراز نیز در این نشست به آماده باش مراکز خدمات جامع سلامت استان به عنوان پشتیبان بیمارستان ها و مراکز درمانی اشاره کرد و افزود: تیم‌های واکنش سریع بهداشتی نیز در حالت آماده باش باشند و تمامی اقدامات و فعالیت هایی که نیاز است برای پیشگیرانه از بیماری های غیرواگیر انجام شود، با جدیت پیگیری گردد.
دکتر «اورنگ ایلامی» خواستار پایش و ارزیابی تمامی تجهیزات و امکانات مراکز خدمات جامع سلامت شد و ادامه داد: در صورت نیاز نسبت به هماهنگی سریع با ستاد دانشگاه اقدام شود.
مراقبت از کودکان در مواجهه با اخبار جنگ
مهاتما گاندی گفت: اگر می‌خواهیم که معلم صلح واقعی در این دنیا باشیم، و اگر می‌خواهیم که یک جنگ واقعی بر علیه جنگ را پیش ببریم، لازم است که از کودکان شروع کنیم.
آموزش و گفتگو درباره موضوعات دشواری مانند جنگ نقش مهمی در رشد کودکان و درک آنها از جهان دارد، اما به طور همزمان لازم است که کودکان را در برابر ابعاد آسیب‌زننده این موضوعات محافظت کنیم. دیدن تصویر سلاح‌های جنگی و صحنه‌های خشونت‌بار می‌تواند بار سنگینی را بر روان رشدنیافته کودکان تحمیل کند.
زمانی که کشور در وضعیتی قرار دارد که به نوعی با جنگ درگیر است، والدین، معلم‌ها و سایر بالغین با چالش حرف زدن با کودکان و شنیدن از آنها درباره مفاهیمی مانند انتقام، تهدید، امنیت، جراحت و مرگ، مواجه می شوند.
این گفتۀ دکتر جیمز گاربارینو یک متخصص در حیطه تکامل کودکان است.
ما در جهانی زندگی می کنیم که اخبار سریع‌تر از هر زمانی در گذشته منتشر می شوند و احتمال اینکه فرزندان ما پیش از شنیدن حرف‌های ما درباره یک موضوع ، تحت تاثیر شنیده های دیگری قرار بگیرند بسیار زیاد است.
در گفتگو با کودکان درباره جنگ، به اشتراک گذاشتن احساسات خود و شنیدن فعالانه احساسات آنها بسیار مهم است.
در جایگاه والد، به رسمیت شمردن احساسات خود و کمک به کودک برای باور اینکه احساسات دشوارش غیرعادی نیستند، یک حمایت موثر است.
کودکان نیاز به فرصتی برای شنیدن سوالاتشان و دریافت اطلاعات دارند.
حتی اگر سن آنها بسیار کم باشد، مهم است که پاسخ های صادقانه‌ای را از والدینشان دریافت کنند.
رسیدن والدین به درکی از اینکه چه چیزی آنها را در مورد جنگ نگران می‌کند، پی بردن به نگرانی‌های فرزندشان را تسهیل می‌کند.
کودکان نیاز به این اطمینان‌بخشی دارند که آنها و عزیزانشان در امنیت هستند.
حفظ روتین‌ها به کودکان این اطمینان را می دهد که می توانند به یک زندگی عادی ادامه دهند.
کودکانی که تا پیش از این به نوعی با فقدان و ترس درگیر بوده‌اند نیاز به اطمینان‌بخشی ویژه‌تری دارند.
کودکانی که طلاق والدین یا فقدان یک فرد محبوب را تجربه کرده‌اند در وضعیت شکننده‌تری قرار دارند و نیاز آنها به دریافت حمایت بیشتر از کودکان دیگر است.
لازم است والدین به یاد داشته باشند که آنها الگوی فرزندشان هستند و کودکان با واکنش والدین به موقعیت‌های مختلف، همانند سازی می‌کنند.” از این جهت مهم است که والدین پیش از هر چیز، از خودشان در برابر غرق شدن در اخبار جنگ و اضطراب و احساس درماندگی ناشی از آن، محافظت کنند.
این همچنین موقعیتی است که والدین را در نقش الگویی برای نحوه کنار آمدن با احساسات دشوار قرار می دهد.
معتبر کردن احساسات کودک، هر چیزی که باشند، مهم است.
هیچ درست و غلطی در مورد آنچه افراد احساس می کنند، وجود ندارد. کنجکاوی در مورد احساسات کودک می‌تواند راه را به سمت فهم سردرگمی، برداشت‌ها و تفسیر او از اتفاقات هموار کند.
قدم بعدی ایجاد دیدگاهی برای کودک نسبت به وقایع است که متناسب با سنش باشد و همچنین انتقال نکاتی به او که برای محافظت از خود در شرایط خطر نیاز به دانستن آنها دارد.
چه می شود اگر جواب تمام سوالات را ندانیم؟ هیچ لزومی ندارد که ما جواب تمام سوالات کودک را بدانیم چون در واقع آنجا هستیم که بیش از هر چیز احساسات او را معتبر کنیم و به او اطمینان بدهیم که هر کاری را که ممکن باشد برای تامین امنیت او انجام می دهیم. محدود کردن دسترسی کودکان به فضای مجازی، برای اطمینان از اینکه اطلاعات درست و متناسب با سنی به آنها منتقل می شود، کمک‌کننده است.
در طی دوران‌های ناآرام و زمانهای بحران، غالبا خود را تحت فشار و در معرض احساس درماندگی در برابر انواع احتمالات غیرقابل‌کنترل، تجربه می‌کنیم.
در چنین شرایطی نیاز داریم که برای ساعت هایی تلویزیون را خاموش کنیم، صفحه اخبار را ببندیم یا اینترنت را قطع کنیم.
کمی وقت گذراندن با یکدیگر و مشغول شدن به فعالیت‌هایی که احساس خوب بودنمان را افزایش می‌دهند، به بازیابی آرامش و قابل‌اتکاتر شدن ما برای فرزندانمان کمک می‌کنند.
راقب باشید چه می‌خوانید و چه منتشر می‌کنید!
اخبار را از منابع معتبر دنبال کنید.
اطلاعات را با آگاهی پیگیری کنید.
دریافت مداوم اخبار ناگوار می‌تواند اضطراب را افزایش دهد.
در بازنشر اخبار با محتوای تصاویر و ویدیوهای دلخراش به آثار روانی عمیق، به‌ویژه در کودکان، نوجوانان و افراد حساس توجه داشته باشید و مسئولانه رفتار کنید.
توصیه می‌شود زمان مشخصی را در روز به پیگیری اخبار اختصاص دهید و تنها از منابع رسمی و معتبر استفاده کنید.
از دنبال کردن شایعات و اطلاعات نادرست به‌ویژه در فضای مجازی و بازنشر آنها پرهیز کنید.
در شرایط بحرانی، انتشار اخبار نادرست، اغراق‌شده یا ترسناک می‌تواند به گسترش اضطراب جمعی و ناپایداری روانی دامن بزند.
پیش از بازنشر هر خبر، به صحت منبع، تاریخ انتشار، و نیت پشت آن دقت کنید.
اگر درباره صحت مطلبی تردید دارید، آن را منتشر نکنید.
نقش اساتید در حمایت روان‌شناختی از دانشجویان در شرایط بحرانی
اساتید چگونه می‌توانند به دانشجویان کمک کنند؟
۱. با حفظ آرامش و انتقال آن
صدای آرام، چهره مطمئن، و پیام‌های کوتاه حمایتی می‌توانید دانشجوی مضطرب را آرام کنید.
حتی گفتن جملاتی مثل:
نگران نباش، همه چیز تحت کنترل است.
اگر چیزی اذیتت می‌کنه، می‌تونی بگی.
۲. پرهیز از گسترش اضطراب
از بیان اخبار تأییدنشده، پیش‌بینی‌های فاجعه‌آمیز یا تحقیر احساسات دانشجویان اجتناب کنید.
دانشجویان به “الگوی بزرگ‌تر” نیاز دارند؛ شما می‌توانید با تعادل در کلام، الگوی عقلانی برای آنها باشید.
۳. تشویق به استفاده از خدمات روان‌شناسی
معرفی مرکز مشاوره دانشگاه به‌عنوان مکان امن
(مثلاً با جمله‌ای ساده: «مرکز مشاوره خیلی خوب می‌تونه کمکت کنه، شماره‌ش رو برات ارسال میکنم.»)
۴. تسهیل تعامل انسانی
اجازه بدهید در ابتدای جلسات چند دقیقه صحبت آزاد بین دانشجویان شکل بگیرد.
گفت‌وگوهای ساده مانند «امروز حالتون چطوره؟» اثر آرامش‌بخش دارد.
۵. تسهیل‌گر آموزش باشید، نه صرفاً آموزش‌دهنده
درک کنید که تمرکز ذهنی دانشجو ممکن است کاهش یافته باشد.
انعطاف در مهلت‌ها، آزمون‌ها، و ارزیابی‌ها را در نظر بگیرید.
۶. مراقب خودتان هم باشید
شما هم انسانی هستید با دغدغه‌ها و ترس‌های شخصی.
گفتگو با همکاران، مشاوره با روان‌شناس، یا تخلیه هیجانی در محیط امن برای خودتان ضروری است.
جمله‌های ساده اما حمایتی برای گفتن به دانشجو:
اینجا امن هستیم، جای نگرانی نیست.
اگه خواستی حرف بزنی، من در دسترسم.
همه احساساتی که داری، طبیعیه. نگران نباش.
پیام پایانی:
گاهی فقط یک نگاه یا یک جمله شما، می‌تواند ذهن نگران یک دانشجو را آرام کند.
شما فقط “استاد” نیستید؛ در بحران‌ها، شما “پناه روانی” هم هستید.
ما در مرکز مشاوره، کنار شما هستیم.
شماره تماس در ساعات اداری :
07132122964-۸
خطوط ۲۴ ساعته :
09001216444
09001336444
- نویسنده : مریم توانا
