از سوراخهای تنگ و تاریک خاکی زیر زمین بیرون میآیند تا از این هوای تازه شده، بهرهای برای خویش ببرند و در تازگی دوباره زمین، رفت و آمدی کنند و درختان و سبزهها و گلها را به وجود خویش باری دیگر دهند.
همانها که گاه آن اندازه ریزند که به چشم ما نمیآیند و گاه آنان را آزاردهنده میبینیم و بر آنان خشم میگیریم؛ آنان که گاه تنها چند روزی را مهمان جهان ما هستند و خواه ناخواه خواهند مرد.
نویسنده: محمد مهدی اسد زاده
- نویسنده : مریم توانا